TYP GŁOSU.
1. ALT. Artystka w przeważającej większości śpiewała w zakresie tego głosu
spełniając w pełni parametry wymagane dla tego zakresu, koncentrując się
na utworach altowych, swobodnie sięgając do połowy oktawy małej, tylko
sporadycznie akcentując obecność w oktawie dwukreślnej.
2. SOPRAN. Za klasyfikacją do tego głosu przemawia przede wszystkim tembr głosu Anny German jak i wykonawstwo kilku arii Domenico Scarlattiego,
pokazujące spójność barwy głosu śpiewaczki co najmniej do połowy oktawy
dwukreślnej, predestynującej do wykonawstwa muzyki barokowej.
3. KONTRALT. Za teoretyczną klasyfikacją do tego głosu przemawia rozległa skala,
możliwości wokalne w dolnym rejestrze, klarowność głosu (posiadającego
jednak zupełnie różną od kontraltu barwę).
4. MEZZOSOPRAN. Naturalna skala wokalistki.
Zdolności koloraturowe. Wykonawstwo klasyczne. Choć wokalistka
dysponowała pewną techniką wymaganą w muzyce klasycznej potrzebną do
śpiewu koloraturowego i realizowała
klasyczne utwory o dość dużym stopniu trudności, to jednak nie była
śpiewaczką stricte klasyczną, a muzyka klasyczna stanowiła bardziej
margines, urozmaicenie jej bogatego repertuaru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz